Ο Χάρης Ξύδης στο blog του στο gazzetta.gr επιλέγει τους πρωταγωνιστές του πλουσιότατου διημέρου τόσο στα αθλητικά, όσο και εκτός από αυτά.
Θα μπορούσε άνετα ο Κυπελλούχος Ελλάδας στο μπάσκετ Ολυμπιακός, να ήταν ο πρωταγωνιστής του πλουσιότατου διημέρου. Και τον αέρα έχει πάρει του εξάστερου Παναθηναϊκού και καλό για το άθλημα αποτελεί η αλλαγή σκυτάλης στην κορυφή και ωραιότατα παίζει το παιχνίδι «το αλεπουδάκι εκατό, η αλεπού εκατόν ένα», ο Ίβκοβιτς με τον Ομπράντοβιτς.
Κρίμα μόνο για τον κύριο Θανάση Γιαννακόπουλο, που γκρινιάζει για το πέμπτο φάουλ του Μπουρούση! Ναι, ήταν και ένα… αράουτ αντικανονικό, σκέτη σφαγή από την… παράγκα του μπάσκετ!
Αν δεν προτιμάτε τη μπάλα με τα… σπυριά, πρώτο θέμα θα μπορούσε να είναι ο… ξέφρενος καλπασμός (!) της ΑΕΚ στα πλέι-οφ, η δίκαιη νίκη της επί του ΠΑΟΚ και η διαφαινόμενη κατάκτηση της πρωτιάς, που οδηγεί (φεύ) στους δύο προκριματικούς γύρους του Τσάμπιονς Λιγκ, ντάλα καλοκαίρι.
Και αυτό είναι άσχετο με την εικόνα της ομάδας, που δεν ικανοποιεί ακόμη αγωνιστικά αλλά κυρίως επειδή είναι άγνωστο αν και πότε θα βρει πέντε-έξι εκατομμύρια ευρώ για να συμπληρώσει τον φάκελο και εντέλει να έχει δικαίωμα συμμετοχής στην «εφήμερη» περιπέτεια των ευρωπαϊκών Κυπέλλων.
Αν είστε φιλεύσπλαχνος άνθρωπος, όπως καλή ώρα ο υποφαινόμενος, θα μπορούσε πρωταγωνιστής των τελευταίων μηνών να χαρακτηριζόταν ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός, που επιτέλους φαίνεται ότι βρίσκει τη… λύτρωσή του καθώς βαδίζει… ασταμάτητα προς τον πάτο του βαρελιού, έτσι ώστε ούτε οι μεγαλομέτοχοι-ανενεργοί και αναμένοντες- να μπορούν να κρυφτούν, ούτε τα τιμημένα γηρατειά της Παιανίας-εγχώρια και αλλοδαπά- να ταλαιπωρήσουν και να ταλαιπωρηθούν άλλη περίοδο εαυτούς και αλλήλους!
Είναι βέβαιο ότι θα αναγκαστούν να μάθουν από τα λάθη τους, να εξαλείψουν την αλαζονεία τους, να στραφούν στις υποδομές τους και τελικά να απλώνουν χέρια και πόδια μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμά τους.
Αν είστε όμως λάτρεις της περιφέρειας, θα μπορούσατε σήμερα να εκθειάζετε, έστω και καθυστερημένα τον Παναιτωλικό και τον ΠΑΣ Γιάννινα που ανέβηκαν στην Α’ Εθνική και σφύζουν από υγεία, τον ΟΦΗ που θυμίζει παλιές καλές μέρες και την Επανομή που επιστρέφει έπειτα από 30 χρόνια στη Β’ Εθνική.
Ως Ευρωπαίοι όμως θα μπορούσατε να σταθείτε στην παντοκρατορία του Μάντσεστερ (πρωταθλήτρια η Γιουνάιτεντ, ξεπέρασε τη Λίβερπουλ-κυπελλούχος η Σίτι), στην επιστροφή του Άγιαξ (πρωταθλητής ξανά, συμπλήρωσε 30 τίτλους στην Ολλανδία) ή να επαινέσετε τον πολιτισμό και την ομαδικότητα παικτών και 400.000 φιλάθλων, που κατέκλυσαν τους δρόμους του Ντόρτμουντ κατά τη διάρκεια της πομπής θριάμβου για την κατάκτηση της φετινής Μπουντεσλίγκα.
Αν όμως είστε… ψαγμένος και δεν σας ικανοποιούν τα καθιερωμένα, έχετε να επιλέξετε μεταξύ του… θριάμβου του Λούκας Γιώρκα, ο οποίος ξεπέρασε όλους τους σκοπέλους, δεν καταποντίστηκε (!) και κατέλαβε την 7η θέση στην Eurovision και της ελληνικής εκδίκησης με τη σύλληψη του αρρενωπού και βαρβάτου ανδρός, Στρος Καν.
Ο τελευταίος, κραταιός κυβερνήτης της ελληνικής επικράτειας και επαρχίας, βρήκε λέει το μπελά του από καμαριέρα, η οποία φέρεται να έχει ελληνική καταγωγή!
Αν ακόμη αντέχετε αυτό το… ψυχοφθόρο ψάξιμο για τους πραγματικούς πρωταγωνιστές του διημέρου, πάμε να χειροκροτήσουμε από τα Χανιά και όλη τη χώρα, τα παλικάρια του χάντμπολ. Προπονητές, παίκτες και φιλάθλους (ναι, ναι δεν κάνουμε λάθος) της ΑΕΚ και των Βριλησσίων.
Για μένα αυτοί είναι οι εκλεκτοί, οι σπουδαίοι, οι αυθεντικοί, οι νικητές και μάλιστα σε ένα από τα περιθωριακά αθλήματα. Εδώ υπάρχει συναίσθημα και λείπουν οι μεγαλοπαράγοντες, εδώ υπάρχει η ιερότητα της φανέλας και όχι το χρήμα, εδώ υπάρχει η σύνδεση των παικτών με την παράδοση του συλλόγου, ο σεβασμός και η αναγνώριση των αντιπάλων.
Καιρό είχαμε να δούμε φιλάθλους μιας ηττημένης ομάδας (ΑΕΚ) να παραμένουν εντός γηπέδου στην απονομή των μεταλλίων για τον Κυπελλούχο (Βριλήσσια) και να χειροκροτούν.
Τιμή λοιπόν κα δόξα στους «κίτρινους» ηττημένους φιναλίστ για τον αγώνα και κυρίως για τη συμπεριφορά τους, τιμή και δόξα και στους Κυπελλούχους Ελλάδας, παίκτες των Βριλησσίων, που αν και αουτσάιντερ, κατάφεραν να βρεθούν στο ρετιρέ του αθλήματός τους.
Οι ατσίδες του Νίκου Γραμματικού, προπονητή των Βριλησσίων, του επονομαζόμενου και «Γκάλη του χάντμπολ» μαζί με τα παιδιά του Γιάννη Αρβανίτη, εξαιρετικού παιδαγωγού και τεχνικού της ΑΕΚ, μας πρόσφεραν μια χαραμάδα αληθινής ελπίδας σε ένα σκληρό περιβάλλον οικονομικής καχεξίας, εμπορευματοποίησης και αθλητικής παρακμής.
Χάρης Ξύδης
Κρίμα μόνο για τον κύριο Θανάση Γιαννακόπουλο, που γκρινιάζει για το πέμπτο φάουλ του Μπουρούση! Ναι, ήταν και ένα… αράουτ αντικανονικό, σκέτη σφαγή από την… παράγκα του μπάσκετ!
Αν δεν προτιμάτε τη μπάλα με τα… σπυριά, πρώτο θέμα θα μπορούσε να είναι ο… ξέφρενος καλπασμός (!) της ΑΕΚ στα πλέι-οφ, η δίκαιη νίκη της επί του ΠΑΟΚ και η διαφαινόμενη κατάκτηση της πρωτιάς, που οδηγεί (φεύ) στους δύο προκριματικούς γύρους του Τσάμπιονς Λιγκ, ντάλα καλοκαίρι.
Και αυτό είναι άσχετο με την εικόνα της ομάδας, που δεν ικανοποιεί ακόμη αγωνιστικά αλλά κυρίως επειδή είναι άγνωστο αν και πότε θα βρει πέντε-έξι εκατομμύρια ευρώ για να συμπληρώσει τον φάκελο και εντέλει να έχει δικαίωμα συμμετοχής στην «εφήμερη» περιπέτεια των ευρωπαϊκών Κυπέλλων.
Αν είστε φιλεύσπλαχνος άνθρωπος, όπως καλή ώρα ο υποφαινόμενος, θα μπορούσε πρωταγωνιστής των τελευταίων μηνών να χαρακτηριζόταν ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός, που επιτέλους φαίνεται ότι βρίσκει τη… λύτρωσή του καθώς βαδίζει… ασταμάτητα προς τον πάτο του βαρελιού, έτσι ώστε ούτε οι μεγαλομέτοχοι-ανενεργοί και αναμένοντες- να μπορούν να κρυφτούν, ούτε τα τιμημένα γηρατειά της Παιανίας-εγχώρια και αλλοδαπά- να ταλαιπωρήσουν και να ταλαιπωρηθούν άλλη περίοδο εαυτούς και αλλήλους!
Είναι βέβαιο ότι θα αναγκαστούν να μάθουν από τα λάθη τους, να εξαλείψουν την αλαζονεία τους, να στραφούν στις υποδομές τους και τελικά να απλώνουν χέρια και πόδια μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμά τους.
Αν είστε όμως λάτρεις της περιφέρειας, θα μπορούσατε σήμερα να εκθειάζετε, έστω και καθυστερημένα τον Παναιτωλικό και τον ΠΑΣ Γιάννινα που ανέβηκαν στην Α’ Εθνική και σφύζουν από υγεία, τον ΟΦΗ που θυμίζει παλιές καλές μέρες και την Επανομή που επιστρέφει έπειτα από 30 χρόνια στη Β’ Εθνική.
Ως Ευρωπαίοι όμως θα μπορούσατε να σταθείτε στην παντοκρατορία του Μάντσεστερ (πρωταθλήτρια η Γιουνάιτεντ, ξεπέρασε τη Λίβερπουλ-κυπελλούχος η Σίτι), στην επιστροφή του Άγιαξ (πρωταθλητής ξανά, συμπλήρωσε 30 τίτλους στην Ολλανδία) ή να επαινέσετε τον πολιτισμό και την ομαδικότητα παικτών και 400.000 φιλάθλων, που κατέκλυσαν τους δρόμους του Ντόρτμουντ κατά τη διάρκεια της πομπής θριάμβου για την κατάκτηση της φετινής Μπουντεσλίγκα.
Αν όμως είστε… ψαγμένος και δεν σας ικανοποιούν τα καθιερωμένα, έχετε να επιλέξετε μεταξύ του… θριάμβου του Λούκας Γιώρκα, ο οποίος ξεπέρασε όλους τους σκοπέλους, δεν καταποντίστηκε (!) και κατέλαβε την 7η θέση στην Eurovision και της ελληνικής εκδίκησης με τη σύλληψη του αρρενωπού και βαρβάτου ανδρός, Στρος Καν.
Ο τελευταίος, κραταιός κυβερνήτης της ελληνικής επικράτειας και επαρχίας, βρήκε λέει το μπελά του από καμαριέρα, η οποία φέρεται να έχει ελληνική καταγωγή!
Αν ακόμη αντέχετε αυτό το… ψυχοφθόρο ψάξιμο για τους πραγματικούς πρωταγωνιστές του διημέρου, πάμε να χειροκροτήσουμε από τα Χανιά και όλη τη χώρα, τα παλικάρια του χάντμπολ. Προπονητές, παίκτες και φιλάθλους (ναι, ναι δεν κάνουμε λάθος) της ΑΕΚ και των Βριλησσίων.
Για μένα αυτοί είναι οι εκλεκτοί, οι σπουδαίοι, οι αυθεντικοί, οι νικητές και μάλιστα σε ένα από τα περιθωριακά αθλήματα. Εδώ υπάρχει συναίσθημα και λείπουν οι μεγαλοπαράγοντες, εδώ υπάρχει η ιερότητα της φανέλας και όχι το χρήμα, εδώ υπάρχει η σύνδεση των παικτών με την παράδοση του συλλόγου, ο σεβασμός και η αναγνώριση των αντιπάλων.
Καιρό είχαμε να δούμε φιλάθλους μιας ηττημένης ομάδας (ΑΕΚ) να παραμένουν εντός γηπέδου στην απονομή των μεταλλίων για τον Κυπελλούχο (Βριλήσσια) και να χειροκροτούν.
Τιμή λοιπόν κα δόξα στους «κίτρινους» ηττημένους φιναλίστ για τον αγώνα και κυρίως για τη συμπεριφορά τους, τιμή και δόξα και στους Κυπελλούχους Ελλάδας, παίκτες των Βριλησσίων, που αν και αουτσάιντερ, κατάφεραν να βρεθούν στο ρετιρέ του αθλήματός τους.
Οι ατσίδες του Νίκου Γραμματικού, προπονητή των Βριλησσίων, του επονομαζόμενου και «Γκάλη του χάντμπολ» μαζί με τα παιδιά του Γιάννη Αρβανίτη, εξαιρετικού παιδαγωγού και τεχνικού της ΑΕΚ, μας πρόσφεραν μια χαραμάδα αληθινής ελπίδας σε ένα σκληρό περιβάλλον οικονομικής καχεξίας, εμπορευματοποίησης και αθλητικής παρακμής.
Χάρης Ξύδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου