Πηγή: http://www.eordaia.com
Παρασκευή πρωί, συνάντηση με το Γιώργο Χαλκίδη στο μαγαζί που διατηρεί ο ίδιος. Εξαιρετικός χαρακτήρας, σπουδαίος αθλητής με πολυετή καριέρα στα καλύτερα ευρωπαϊκά γήπεδα του handball. Οι αριθμοί καμιά φορά μιλούν από μόνοι τους. Δέκα χρόνια στον Πανελλήνιο, δύο χρόνια στην Τέκα Κατάμπρα (Σαντατέρ, Ισπανία), έξι χρόνια στη Γερμανία (ΜΤ Μέλσουγκεν και Βέτσλαρ), δύο χρόνια στην Ελβετική Βάκερ Τουν και συνεχίζει. Κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα και τέσσερα κύπελλα. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Εθνικής Ελλάδος τα τελευταία δεκαέξι χρόνια με κορυφαία στιγμή την 6η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Τις ατομικές του διακρίσεις καλό θα ήταν να τις αφήσουμε για την επόμενη φορά όταν ο χρόνος μας δε θα είναι περιορισμένος.
Ο Γιώργος, γυρνάει το χρόνο πίσω, μιλάει για τα παιδικά του χρόνια, τα πρώτα του όνειρα στα αποδυτήρια του Αρίωνα. Ευγνωμονεί τους γονείς του διότι τον άφησαν να κάνει αυτό που αγαπάει. Μοιράζεται μαζί μας τις εμπειρίες του από το εξωτερικό, μας διηγείται στιγμές από τις Εθνικές ομάδες και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Φυσικά δε θα μπορούσε να μην ευχαριστήσει τη σύζυγο και τα παιδιά του διότι αποτελούν, όπως ο ίδιος λέει, το στήριγμα στα χρόνια της ξενιτιάς. Απολαύστε τον.
Συνέντευξη στον Παύλο ΛαφαζανίδηΜίλησε μου για τα παιδικά σου χρόνια.
Μπορούμε να κάτσουμε με τις ώρες να μιλάμε για τα παιδικά μου χρόνια. Όπως όλα τα μικρά παιδιά, έτσι και μείς, βγαίναμε να παίξουμε στις γειτονιές, ξεχνούσαμε να γυρίσουμε σπίτι με αποτέλεσμα να μας ψάχνουν οι γονείς μας. Δεν υπήρχαν και τα κινητά εκείνη την εποχή. Η πρώτη μου γειτονιά ήταν αυτή που βρισκόμαστε τώρα, στο μαγαζί προ-πο το οποίο διατηρώ. Στη συνέχεια μετακόμισα στην περιοχή της Αγ. Τριάδας και καταλήξαμε τώρα στη Βασιλίσσης Σοφίας. Σχολεία πήγα κατά σειρά στο 6ο δημοτικό, μετά στο πέτρινο, στο 4ο γυμνάσιο και λύκειο στο Πολυκλαδικό.
Από την πρώτη στιγμή σε κέρδισε το χάντμπολ;
Έκανα όλα τα σπορ. Έπαιζα ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, έκανα ακόντιο. Ο λόγος που αγάπησα το χάντμπολ είναι η σωματική επαφή σε συνδυασμό με την παρακίνηση που είχα από δυο σπουδαίους ανθρώπους του αθλήματος, τον Αποστόλη Κόνιαλη και τον Γιώτη Μιχαηλίδη. Με εντόπισαν στο γυμνάσιο να παίζω και με προέτρεψαν να ασχοληθώ με το άθλημα.
Τι σημαίνει ο Αρίων για σένα;
Η ομάδα του Αρίωνα αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο για τον εαυτό μου. Είναι ο σύλλογος που ξεκίνησα, εκεί έκανα τα πρώτα μου αθλητικά βήματα, στα αποδυτήριά του έκανα τα πρώτα μου όνειρα. Εκεί έζησα τις πρώτες μου χαρές και λύπες. Δεν ξεχνιούνται με τίποτα.
Ποιες είναι οι εμπειρίες σου μετά από τόσα χρόνια στο εξωτερικό;
Η καθημερινότητα βασίζεται σε κάποιες αρχές. Το πιο σημαντικό είναι η πειθαρχία σε όλα τα επίπεδα. Όλα είναι προγραμματισμένα. Για να ανταπεξέλθεις πρέπει να είσαι συνειδητοποιημένος, επαγγελματίας και προσηλωμένος στον στόχο. Όσον αφορά καθαρά το αγωνιστικό κομμάτι, οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες. Μιλάμε για ομάδες που έχουν 10.000 διαρκείας κλεισμένα για τα επόμενα 10 χρόνια, μπάτζετ που στην Ελλάδα δεν έχουν μεγάλες ποδοσφαιρικές ομάδες. Ενδεικτικά να σου πω, στην Ελβετία που είμαι τώρα σε μια μικρομεσαία ομάδα, έχουμε 3500 εισιτήρια διαρκείας.
Η ομάδα σου, η Βάκερ Τουν, σπάζοντας όλα τα προγνωστικά, κατέκτησε το φετινό πρωτάθλημα. Πως έγινε αυτό;
Η κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος αποτελεί μία νίκη του Δαβίδ έναντι του Γολιάθ. Η αντίπαλη ομάδα, η Σαφχάουζεν είχε το πενταπλάσιο μπάτζετ με παίκτες αστέρες από δέκα διαφορετικές χώρες και έναν πρόεδρο απ' τους πιο ισχυρούς ανθρώπους της Ελβετίας. Χάναμε στη σειρά 2-0. Παρόλα αυτά, είχαμε τα ψυχικά αποθέματα, καταφέραμε να γυρίσουμε τους τελικούς και κάναμε το νταμπλ.
Αφήνεις ανοιχτό το ενδεχόμενο επιστροφής σου στην Ελλάδα;
Όταν υπέγραψα το συμβόλαιο το '07, το έκανα με την προοπτική το '10 να γυρίσω πίσω. Δυστυχώς, τα πράγματα στη χώρα μας δεν εξελίχτηκαν όπως θα περιμέναμε όλοι μας. Υπάρχει μεγάλη ανασφάλεια. Δε σου κρύβω όμως ότι θα ήθελα να επιστρέψω στην. Εδώ είναι η οικογένειά μου, οι συγγενείς, οι φίλοι. Ο καιρός στην Ελλάδα είναι ιδανικός! Όταν ζεις χρόνια στο εξωτερικό, όλα τα παραπάνω τα εκτιμάς στο πολλαπλάσιο.
Ποια είναι τα μακροπρόθεσμα επαγγελματικά σου σχέδια; Συνδέονται με το χώρο του αθλητισμού ή θέλεις να κάνεις κάτι διαφορετικό;
Είναι κάπως πρώιμη η ερώτηση. Αυτή την περίοδο, προπονώ εξελίξιμους νέους παίκτες στην ομάδα που ανήκω. Να σου πω την αλήθεια, θα μου άρεσε με το πέρας της επαγγελματικής μου καριέρας ως παίχτης, να συνεχίσω να προσφέρω στο άθλημα από άλλο πόστο.
Ποια είναι τα συναισθήματα που έχει ένας αθλητής όταν φέρει το εθνόσημο στο στήθος;
Είναι η μεγαλύτερη τιμή που μπορεί να έχει κάποιος. Η Εθνική αποτελεί για εμένα το δεύτερό μου σπίτι. Δεκαέξι χρόνια στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα έχω ζήσει τις δύο όψεις του νομίσματος. Τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Βάζαμε λεφτά από την τσέπη μας για τις μετακινήσεις, είχαμε τραυματισμούς και δεν ενδιαφερόταν κανένας. Όλα άλλαξαν με την ανάθεση των Ολυμπιακών αγώνων. Από το 98-99, υπήρξε καλύτερη οργάνωση, είχαμε στόχους, η ομοσπονδία ήταν δίπλα μας. Αποτέλεσμα αυτών ήταν οι 6ες θέσεις στην Αθήνα το '04 και την αμέσως επόμενη χρονιά στο παγκόσμιο της Τυνησίας.
Ακούμε κατά καιρούς αθλητές που συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Aγώνες της Αθήνας , να αναφέρονται σε μαγικές και πρωτόγνωρες στιγμές που δεν πρόκειται να ξαναζήσουν. Πως βίωσες την όλη κατάσταση;
Από πού να ξεκινήσεις και που να καταλήξεις! Μεγάλη εμπειρία ήταν η διαμονή στο Ολυμπιακό χωριό με τόσους πολλούς αθλητές. Οι εθελοντές έδιναν τον καλύτερό τους εαυτό. Τα γήπεδα ήταν γεμάτα. Αυτό που με συγκλόνισε όμως ήταν η τελετή έναρξης. Μπήκαμε τελευταίοι στο γήπεδο. Όλος ο κόσμος αποθέωνε την Ελληνική αποστολή. Νιώθαμε ότι μας παρακολουθούν δισεκατομμύρια άνθρωποι. Απίστευτα συναισθήματα.
Ποια θεωρείς την κορυφαία στιγμή στην μέχρι τώρα καριέρα σου;
Χωρίς δεύτερη σκέψη, η 6η θέση των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας.
Αποτελεί ξεχωριστή τιμή, το κλειστό γυμναστήριο της πόλης να φέρει το όνομά σου;
Αναμφίβολα, είναι απ' τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής μου. Συνήθως, τέτοιες τιμές δεν γίνονται σε ανθρώπους που βρίσκονται εν ζωή. Με την ευκαιρία που μου δίνετε, θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στους αρμόδιους φορείς.
Παρατηρούμε, τα τελευταία χρόνια γίνονται προσπάθειες να αναβαθμιστεί το άθλημα στη χώρα μας. Βλέπουμε ομάδες με κόσμο και ιστορία να πρωταγωνιστούν. Πιστεύεις θα υπάρξει ανάλογη συνέχεια;
Αυτό ήταν το ζητούμενο απ' την αρχή. Καλό χάντμπολ, καλές ομάδες και ποιοτικοί παίκτες υπήρχαν. Ομάδες όπως η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ έκαναν την αρχή. Μακάρι να ακολουθήσουν ο Άρης, ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός. Μέσω των μεγάλων ομάδων αυξάνεται το ενδιαφέρον, υπάρχει τηλεοπτική προβολή, καλύτερη οργάνωση. Σίγουρα τέτοιες κινήσεις βοηθούν την εξέλιξη του αθλήματος.
Μίλησέ μου λίγο για την ''άχαρη'' θέση στην οποία αγωνίζεσαι.
Θεωρώ ότι οι θέσεις του πίβοτ και του φουνταριστού στο χάντμπολ και πόλο αντίστοιχα, κάνουν την περισσότερη δουλειά και ακούγονται λιγότερο. Η σωματική δύναμη και η καλή φυσική κατάσταση είναι τα κύρια συστατικά για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις. Πάντως, στην Ευρώπη που αγωνίζομαι τα τελευταία χρόνια, ο κόσμος επειδή γνωρίζει το άθλημα μπορώ να πω ότι υπάρχει αναγνώριση. Ενδεικτικά να σου πω, υπήρχε ματς που δεν έβαλα γκολ και βγήκα MVP.
Κρατάς φιλίες απ' το χώρο;
Κρατάω φιλίες απ' όλες τις ομάδες που αγωνίστηκα. Οι πιο δυνατές, όμως είναι αυτές του Πανελλήνιου και της Εθνικής ομάδας. Ο Σάββας Καρυπίδης, ο Αλέξης Αλβανός, ο Σπύρος Μπαλωμένος, ο Γιώργος Ζαραβίνας και ο Νίκος Σαμαράς είναι μερικοί απ' αυτούς.
Τι θα συμβούλευες στα νέα παιδιά που διαβάζουν τη συνέντευξή σου;Να κάνουν αυτό που αγαπούν, αυτό που λέει η καρδιά τους. ( μου λέει: να το τονίσεις, να το γράψεις με κεφαλαία!!)
Νιώθεις την ανάγκη να ευχαριστήσεις τους ανθρώπους που σε βοήθησαν να φτάσεις μέχρι εδώ;
Το νιώθω και είναι και υποχρέωσή μου. Αρχικά θα ήθελα να ευχαριστήσω τους γονείς μου που μ' άφησαν να κάνω αυτό που θέλω. Επίσης δεν έφεραν αντίρρηση όταν τους ζήτησα να σπουδάσω στην Αθήνα, στο ΤΕΙ μηχανολογίας, παρόλο που υπήρχε ανάλογο τμήμα στην Κοζάνη και τα οικονομικά μας δεν ήταν τα καλύτερα. Οφείλω ένα μεγάλο ''ευχαριστώ'' στη σύζυγό μου και στα παιδιά μου διότι με ''ανέχονται'' καθημερινά και με ακολουθούν παντού. Είναι πολύ δύσκολο, να ζεις στο εξωτερικό μακριά απ' την οικογένειά σου. Υπήρχαν μέρες που ήμουν άδειος ψυχολογικά απ' την κούραση, έμπαινα στο σπίτι, έβλεπα τα αγαπημένα μου πρόσωπα και αντλούσα δύναμη. Όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι θέλω να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στους πρώτους μου προπονητές, Αποστόλη Κόνιαλη και Γιώτη Μιχαηλίδη. Στη συνέχεια, στον Δημήτρη Καρρά, τον άνθρωπο που αποτέλεσε την αιτία να κατηφορίσω στην Αθήνα παίζοντας στον Ολυμπιακό Πειραιώς-Κερατσινίου. Κλείνοντας, δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ στον δάσκαλο και προπονητή μου στον Πανελλήνιο, τον Γιώργο Κρανάκη, ο οποίος μου μετέδωσε τον επαγγελματισμό.
